OMEO IZAY ANGATAHAN’ANDRIAMANITRA

Hevitra roa no hifampizarana amintsika amin’ireto tenin’Andriamanitra ireto. Ny voalohany dia mikasika ny fiovan’i Jesoa tarehy ary ny faharoa dia manamafy ny lohahevitra izay aroson’ny Fiangonana androany dia ny hoe: omeo izay angatahan’Andriamanitra.

Isaky ny alahady faharoa amin’ny karemy dia mamaky ny fiovan’i Jesoa tarehy isika aty am-piangonana, amin’ny taona A dia Md Matio, taona B Md Marka ary ny taona D dia Md Lioka. Amin’izao taona B izao dia i Md Marka no arahantsika fa ny faha 6 ny volana Aogositra isika dia mankalaza ny fiovan’i Jesoa tarehy, izany hoe in-droa isa-taona isika no mamaky izany. Ny fiovan’i Jesoa tarehy dia fanomanana ny Apôstoly hiatrika zavatra mafy. Nentin’I Jesoa nitokana I Joany sy I Jakoba, izy ireo dia vavolombelona. Tamin’ny nananganan’i Jesoa ilay zazavavy roa amby folo taona izy telo lahy no nahita ny nanaovana izany, izy ireo ihany koa dia nentin’i Jesoa nitokana tamin’izy hiady aina ary niova ny endriny tamin’io fotoana io. Androany io fiovana io, lasa fotsy manjopiaka tahaka ny ora-panala ny tarehin’i jesoa ary voalaza fa tsy misy mahavita fotsy madio tahaka an’izany eto ambonin’ny tany. Niondrika teo anatrehany ireo mpianatra ary nisy olona roa dia I Moizy sy Eli niresaka tamin’I Jesoa, misy dikany io; I Moizy dia tandindon’ny lalàna satria ny lalàna dia mahakasika ny mesia izay ho avy ary I Eli dia tandindon’ireo mpaminany rehetra izay efa nilaza mialoha mikasika ny Mesia ihany koa. Samy olon’ny tendrombohitra izy roalahy ireo, I Moizy dia nihaona tamin’Andriamanitra tany an-tendrombohitra nandritra ny efapolo andro nandray ny lalàna ary i Eli ihany koa dia tany an-tendrombohitra no nandray ny hafatr’Andriamanitra. Ny tendrombohitra dia toerana avo hihaonana amin’Andriamanitra, izay no anton’ny tilikambo. Ny tilikambo dia tandindon’ny tendrombohitra hihaonana amin’Andriamanitra, izay no dikan’ny tendrombohitra; toerana niovan’i Jesoa tarehy, hihaonana amin’Andriamanitra, nanomezan’i Jesoa ny lalàna.

Ny andro fankalazana ny niovan’i Jesoa tarehy dia manome hery fa tsy maintsy hiatrika ny fijaliana isika manome herim-po (suite…)

TE HIHAVANA AMINTSIKA ANDRIAMANITRA

Ry Havana, mety manontany tena isika hoe inona no tena dikan’ny karemy?

Ny tena dikan’ny teny hoe efapolo. Araka ny Testamenta taloha dia na io efapolo andro na efapolo taona,tamin’ny andron’i Noê dia nisy orana efapolo andro sy efapolo alina. Nivadika tamin’Andriamanitra ny vahoaka ka dia nofaiziny ary nodioviny ny tany tamin’ny alalan’ny rotsak’orana. Ka ireo izay nofidian’Andriamanitra sy nanaraka ny sitrapony sisa no velona, ny dikan’ny efapolo voalohany izany dia fiomanana miala amin’ny ratsy makany amin’ny tsara kokoa hatrany. Dia hitantsika ihany koa i Moizy nijanona efapolo andro sy efapolo alina tany an-tendrombohitra, nivadika tamin’Andriamanitra ny vahoaka Israely noho ny hanoanana ary nanao sary omby volamena izy ireo dia nivavaka teo fa tsy nieritreritra an’Andriamanitra,dia nandeha nitokana niresaka tamin’Andriamanitra i Moizy mba haka fiainana vaovao hiainan’ireto vahoaka ireto. Efapolo taona no nandehahanan’ny vahoakan’Israely ny tany efitra vao tonga tany amin’ny tany nampanantenaina izy ireo, midika koa izany fa fialàna amin’ny fiainana ratsy dia ny fanandevozana mankany amin’ny fiainana tsaratsara kokoa hatrany. I Jesoa dia nijanona efapolo andro sy efapolo alina tany an’efitra naneho ny finoany an’Andriamanitra sy nanomanany ny asa fitoriana izay ho ataony. Rehefa avy tany izy dia nandeha nitory ny fanjakan’Andriamanitra. Niomana I Jesoa amin’ny asa fanafahana izay ho ataony. Ny efapolo dia milaza fahalavorariana, miantso antsika Andriamanitra (suite…)

« Sitrana ny boka »

        Ry havana, tamin’ny heriny isika dia nandinika ny fiainan’ny Joba, sy i Jesoa Kristy nampianatra ny olona sy nanala demony. Androany kosa dia miditra lalindalina kokoa isika amin’nny fandinihana ny Tenin’Andriamanitra. Ilay tenin’i Jesoa hoe : « Mety aho, madiova ianao» nefa tsy nikasika ilay boka akory izy, dia mampatsiaro antsika ny naharian’Andriamanitra an’izao tontolo izao hoe « Misia ny mazava », « Misia ny tany »… Midika izany fa mahery ny Tenin’Andriamanitra ary manova fo ka na miteny fotsiny aza Izy dia mahefa ny zavatra rehetra. Toy izany ihany koa isika rehefa mikonfesy, noho ny fahefana izay nomena ny Pretra ka hilazany hoe « izaho manala ny fahotanao… » dia afaka ny fahotantsika.

Voalohany ary araka ny ao amin’ny Boky Levitika. (Ny boky Levitika moa dia mikasika indrindra ny Mpisorona sy ny olona afaka manatrika sorona ary ny lalàna amin’ny fanatrehana ny sorona. Ny sorona lazaina eto moa dia tsy inona fa ny Sorona Masina izay ataontsika ankehitriny.)  Tamin’izany moa raha misy olona boka dia monina mitokana sy mihataka ny fiarahamonina sao mamindra, ka ny boka izany dia sady manava-tena no avahan’ny fiarahamonina. Raha ho an’ny fiainam-panahintsika ary izany, ny habokana mamindra dia ny fahazaran-dratsy (ohatra : tsy mivavaka alahady) Ary manava-tena isika satria i Jesoa dia miantso antsika mba hanantona azy fa isika no manava-tena tsy mandroso satria bokan’ny fahotana. Ka izany no andinihantsika tena satria indraindray isika efa ahiliky ny olona no mbola manava-tena ihany koa.

       Misy anatra lehibe telo kosa ny nambaran’i Md Paoly ho an’ny Kôrintianina teo : (suite…)

« Misy antony ambony ny fijaliana»

Ry havana, mitohy hatrany ny fandalinantsika ny finoana, ary indrindra ny androany dia mikasika ny fiainantsika andavanandro satria na iza na iza mandalo eto amin’ity tany ity dia tsy maintsy mandalo amin’izay fijaliana izay.

Ny fanontaniana manitikitika antsika voalohany dia ny hoe : avy aiza ny fijaliana ? Andriamanitra tsy nahary zavatra ratsy na dia iray aza satria izay nohariany rehetra dia hitany fa tsara avokoa. Fa ny satana no nitondra ny ratsy mba hanelingelina ny fiainan’ny olombelona mba tsy hiantehitra amin’Andriamanitra.

Ny tenin’Andriamanitra telo omen’ny Fiangonana antsika anio no hoentintsika mandalina ity lohahevitra ity.

• Ny voalohany dia nalaina tao amin’ny bokin’i Joba (mitantara ny fiainam-panahin’i Joba teo anatrehan’ny fijaliana izay nahazo azy) :

Tany am-boalohany dia nifikitra sy natahotra an’Andriamanitra, nanana ny vady aman-janany ary nanan-karem-be i Joba. Notsapan’Andriamanitra anefa izy ka noesorina taminy daholo ny fananany rehetra saingy tsy nanome tsiny an’Andriamanitra izy. Nalaina taminy avokoa ny zanany ary lasa boka izy, narary mafy ka ny ainy sisa no tsy niala, nefa vao maika aza izy nifikitra tamin’Andriamanitra satria ao amin’Andriamanitra no misy ny fiainana sy ny soa rehetra. Noho izay tsy fivadihan’i Joba tamin’Andriamanitra izay dia naverin’Andriamanitra avo roa heny ny fananany, naverina taminy ny zanany ary nampitomboan’Andriamanitra 140taona ny andro niainany.

(suite…)